Film oyunları. Kısa bir süre öncesine kadar bu iki kelimeyi bir arada gören oyuncular, köşe bucak kaçıyorlardı. Çünkü bir film için geliştirilen oyunlar, genelde filmin gölgesinde kalırdı ve normal bir oyundan çok daha kalitesiz olurdu. Bu kural artık yavaş yavaş değişiyor.

Bu değişime öncülük yapan oyunların başında da Chronicles of Riddick geliyor.
2004 yılında çıkan ilk bölüm Escape from Butcher's Bay, Richard Riddick'in Butcher's Bay hapishanesinden kaçışını konu alıyordu. Zamanına göre mükemmel grafikler, akıcı bir senaryo ve çeşitli oyun türlerinin harmanlanmasıyla, kısa sürede hayran kitlesini genişletmişti. İkinci oyun Assault on Dark Athena, ilk oyunun kaldığı yerden devam ediyor ve bu sefer Riddick'in Dark Athena'dan kaçışını konu alıyor. İkinci oyunun en iyi yanlarından birisi, 2004 yılında Xbox için çıkan oyunu da içermesi. İlk oyunu oynamayanlar mutlaka oynamalılar. Oynayanlar ama hatırlamayanlar için de, ekstralar bölümünde ilk oyunun açılışı ve kapanışı gösteriliyor. Hafızamızı tazelemeye yetiyor yani.

Diğer karakterlerin seslendirmeleri çok kaliteli olmuş. Her birinin ayrı bir karakteri ve kişiliği olduğunu düşünüyorsunuz onları dinledikçe. Sinema filmini aratmayan dinamik müzikler de oyunun temposuna artı puan kazandırıyor.

Oyunun belki de en zayıf yönü, multiplayer modu. Pek üzerinde durulmamış bir multiplayer modu var oyunun. Capture the Flag, Deathmatch, Team Deahmatch gibi bilinen modların yanında en ilgi çekeni, Pitch Black modu (Pitch Black aynı zamanda Riddick karakterinin ilk ortaya çıktığı filmdir). Bu modda oyunculardan birisi Riddick oluyor ve karanlık bir haritada gizleniyor. Diğer oyuncular da onu fenerleriyle arayıp öldürmeye çalışıyorlar. Okuduğunuz zaman eğlenceli gibi görünüyor ama denemek istediğinizde online olan birisini bulmak zor olduğundan, oynamaya fırsatınız olmayabiliyor. Hazır laf oyunun zayıf yönlerinden açılmışken, yapay zekadan da bahsetmesek olmaz sanırım. Oyundaki yapay zeka öyle çok parlak değil. Düşman askerleri saklanabiliyor ve saklandıkları yerlerden size ateş edebiliyorlar. Ama siz onlara doğru koştururken veya açık alanda ateş ederken, size bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. Tüfeğinizin ışığını açtığınızda düşmanın ilgisini çekebiliyorsunuz ama bir askerin hemen yanı başında arkadaşının kafasını kestiğinizde, ruhu duymuyor. Oyunda buna benzer bir kaç ufak problem olsa da, aksiyonun içinde eriyip gidiyorlar. Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena, ilk oyunun izinden giden, ona yeni şeyler eklememiş ama en azından kaliteyi de düşürmemiş bir oyun. Kolay kontrolleri, akıcı senaryosu, kaliteli seslendirmeleriyle 8-10 saatinizi iyi geçirmenizi sağlayacağından emin olabilirsiniz.

Film oyunları. Kısa bir süre öncesine kadar bu iki kelimeyi bir arada gören oyuncular, köşe bucak kaçıyorlardı. Çünkü bir film için geliştirilen oyunlar, genelde filmin gölgesinde kalırdı ve normal bir oyundan çok daha kalitesiz olurdu. Bu kural artık yavaş yavaş değişiyor.

Bu değişime öncülük yapan oyunların başında da Chronicles of Riddick geliyor.
2004 yılında çıkan ilk bölüm Escape from Butcher's Bay, Richard Riddick'in Butcher's Bay hapishanesinden kaçışını konu alıyordu. Zamanına göre mükemmel grafikler, akıcı bir senaryo ve çeşitli oyun türlerinin harmanlanmasıyla, kısa sürede hayran kitlesini genişletmişti. İkinci oyun Assault on Dark Athena, ilk oyunun kaldığı yerden devam ediyor ve bu sefer Riddick'in Dark Athena'dan kaçışını konu alıyor. İkinci oyunun en iyi yanlarından birisi, 2004 yılında Xbox için çıkan oyunu da içermesi. İlk oyunu oynamayanlar mutlaka oynamalılar. Oynayanlar ama hatırlamayanlar için de, ekstralar bölümünde ilk oyunun açılışı ve kapanışı gösteriliyor. Hafızamızı tazelemeye yetiyor yani.

Diğer karakterlerin seslendirmeleri çok kaliteli olmuş. Her birinin ayrı bir karakteri ve kişiliği olduğunu düşünüyorsunuz onları dinledikçe. Sinema filmini aratmayan dinamik müzikler de oyunun temposuna artı puan kazandırıyor.

Oyunun belki de en zayıf yönü, multiplayer modu. Pek üzerinde durulmamış bir multiplayer modu var oyunun. Capture the Flag, Deathmatch, Team Deahmatch gibi bilinen modların yanında en ilgi çekeni, Pitch Black modu (Pitch Black aynı zamanda Riddick karakterinin ilk ortaya çıktığı filmdir). Bu modda oyunculardan birisi Riddick oluyor ve karanlık bir haritada gizleniyor. Diğer oyuncular da onu fenerleriyle arayıp öldürmeye çalışıyorlar. Okuduğunuz zaman eğlenceli gibi görünüyor ama denemek istediğinizde online olan birisini bulmak zor olduğundan, oynamaya fırsatınız olmayabiliyor. Hazır laf oyunun zayıf yönlerinden açılmışken, yapay zekadan da bahsetmesek olmaz sanırım. Oyundaki yapay zeka öyle çok parlak değil. Düşman askerleri saklanabiliyor ve saklandıkları yerlerden size ateş edebiliyorlar. Ama siz onlara doğru koştururken veya açık alanda ateş ederken, size bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. Tüfeğinizin ışığını açtığınızda düşmanın ilgisini çekebiliyorsunuz ama bir askerin hemen yanı başında arkadaşının kafasını kestiğinizde, ruhu duymuyor. Oyunda buna benzer bir kaç ufak problem olsa da, aksiyonun içinde eriyip gidiyorlar. Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena, ilk oyunun izinden giden, ona yeni şeyler eklememiş ama en azından kaliteyi de düşürmemiş bir oyun. Kolay kontrolleri, akıcı senaryosu, kaliteli seslendirmeleriyle 8-10 saatinizi iyi geçirmenizi sağlayacağından emin olabilirsiniz.

Film oyunları. Kısa bir süre öncesine kadar bu iki kelimeyi bir arada gören oyuncular, köşe bucak kaçıyorlardı. Çünkü bir film için geliştirilen oyunlar, genelde filmin gölgesinde kalırdı ve normal bir oyundan çok daha kalitesiz olurdu. Bu kural artık yavaş yavaş değişiyor.

Bu değişime öncülük yapan oyunların başında da Chronicles of Riddick geliyor.
2004 yılında çıkan ilk bölüm Escape from Butcher's Bay, Richard Riddick'in Butcher's Bay hapishanesinden kaçışını konu alıyordu. Zamanına göre mükemmel grafikler, akıcı bir senaryo ve çeşitli oyun türlerinin harmanlanmasıyla, kısa sürede hayran kitlesini genişletmişti. İkinci oyun Assault on Dark Athena, ilk oyunun kaldığı yerden devam ediyor ve bu sefer Riddick'in Dark Athena'dan kaçışını konu alıyor. İkinci oyunun en iyi yanlarından birisi, 2004 yılında Xbox için çıkan oyunu da içermesi. İlk oyunu oynamayanlar mutlaka oynamalılar. Oynayanlar ama hatırlamayanlar için de, ekstralar bölümünde ilk oyunun açılışı ve kapanışı gösteriliyor. Hafızamızı tazelemeye yetiyor yani.

Diğer karakterlerin seslendirmeleri çok kaliteli olmuş. Her birinin ayrı bir karakteri ve kişiliği olduğunu düşünüyorsunuz onları dinledikçe. Sinema filmini aratmayan dinamik müzikler de oyunun temposuna artı puan kazandırıyor.

Oyunun belki de en zayıf yönü, multiplayer modu. Pek üzerinde durulmamış bir multiplayer modu var oyunun. Capture the Flag, Deathmatch, Team Deahmatch gibi bilinen modların yanında en ilgi çekeni, Pitch Black modu (Pitch Black aynı zamanda Riddick karakterinin ilk ortaya çıktığı filmdir). Bu modda oyunculardan birisi Riddick oluyor ve karanlık bir haritada gizleniyor. Diğer oyuncular da onu fenerleriyle arayıp öldürmeye çalışıyorlar. Okuduğunuz zaman eğlenceli gibi görünüyor ama denemek istediğinizde online olan birisini bulmak zor olduğundan, oynamaya fırsatınız olmayabiliyor. Hazır laf oyunun zayıf yönlerinden açılmışken, yapay zekadan da bahsetmesek olmaz sanırım. Oyundaki yapay zeka öyle çok parlak değil. Düşman askerleri saklanabiliyor ve saklandıkları yerlerden size ateş edebiliyorlar. Ama siz onlara doğru koştururken veya açık alanda ateş ederken, size bakmaktan başka bir şey yapmıyorlar. Tüfeğinizin ışığını açtığınızda düşmanın ilgisini çekebiliyorsunuz ama bir askerin hemen yanı başında arkadaşının kafasını kestiğinizde, ruhu duymuyor. Oyunda buna benzer bir kaç ufak problem olsa da, aksiyonun içinde eriyip gidiyorlar. Chronicles of Riddick: Assault on Dark Athena, ilk oyunun izinden giden, ona yeni şeyler eklememiş ama en azından kaliteyi de düşürmemiş bir oyun. Kolay kontrolleri, akıcı senaryosu, kaliteli seslendirmeleriyle 8-10 saatinizi iyi geçirmenizi sağlayacağından emin olabilirsiniz.